etiketlerime baktım da..
sinir oldum kendime
yeni başladım ben yazılarıma etiket koymaya, daha önce akıl edememiştim, sonra kendi yazdıklarımı bulamayınca yapayım bari demiştim..
şimdi bakıyorum da bu kısacık uygulama zamanında bile en çok "evlilik" etiketini kullanmışım. gören de evlilik meraklısı zannedecek.. hayır bi de uygulayabilmiş olsam ne güzel de..
neyse, kısmet diyoruz geçiyoruz...
aşağıdaki etikete beceriksiz yazıp kendime takacaktım ama onu yazmayı bile beceremedim, photoshop bilmiyorum...
kaç bininci kez kendime söyledim bilmiyorum ama sanırım söyledikçe iyi geliyor.
İYİYİM, DAHA DA İYİ OLACAĞIM
:)
bakalım önümüzdeki hafta doktorum ile randevum var. burası da keşfedilmiş olabilir yakınlarım tarafından, o nedenle açıkça yazamıyorum bazı şeyleri.. bi yandan da yazmak istiyorum :( çünkü o kadar çok şey var ki yazmam gereken, hani diyorum ya yaşadıklarımı, düşündüklerimi yazayım, işte onu hiç yapamadım son dönemde... bin tane bahanenin arkasına sığındım.. aslında yazmayı çok ama çok istiyorum, yazayım ki bir daha aynı hataları yapmayayım..
hasta değil aslında sağlıklı insanların yapacağı gibi bir psikoloğa gidiyorum. daha ilk görüşmemizde yanlış düşündüğüm şeyleri çaatt diye yüzüme vurdu, sersemlemiş bir şekilde çıktım. düşük dozda da olsa antidepresan bir ilaç kullanıyorum.. doktor mu ilaç mı iyi geldi bilmiyorum ama çok iyiyim şimdi.. anlamsız ve zamansız sinir krizlerim geçti, ağlamam da :) çok garipti, normal dururken birden gözyaşlarım akmaya başlıyordu.. geçti bitti çok şükür.. Allah insanlara ne acılar veriyor, ben de tutmuş zır zır haldeydim, etimden et koparıyorlarmış gibiydim. o anki hissiyat oydu aslında ama..
tek sorun 11 eylül'ü söylediğim, opsiyonladığım hiç bir yeri iptal etmeye elim gitmedi...
hani insanlar herhangi bir tebrik/ödül anında önce ailelerine teşekkür eder ya, ben bugün aldığım nefesi bile anneme borçluyum. o olmasa, bana bu kadar destek olmasa ne yapardım bilmiyorum. bir kez daha öğrendim ki o benim hayattaki en en en kıymetlim... ama doktoru tabiki de bilmiyor, bilirse üzülür.. o atlattım zannediyor.. atlattım elbette ama endişelenmesin şimdi...
kısacası hayatımda çoook büyük bir değişiklik oldu, Allah hayırlısı neyse onu yaşamamı nasip etsin dedim hep, onun için de benim için de hayırlısı böyleymiş.. biz elimizden geleni, hatta fazlasını yaptık. olmayınca olmuyormuş... zorlamak herkese zarar veriyormuş... yazık oldu, ona da bana da.. ama yapacak bir şey yok..
hayat devam ediyor...
