10 Kasım...

Bu bloga bir çok şeyi yazmayı unutabilirim.. Doğum günlerini, düğünleri kısacası her özel günü unutabilirim.

ama 10 Kasım'ı unutamam..

Ailemin Atam'a sonsuz bağlılığı bana geçti ve inşallah ileride benim çocuklarıma da geçecek.. (evlatlıktan reddederim o derece)

Evimizin her köşesi Türk Bayrağı dolu ve annem, yeni konuşmaya başlayan çocuklara bile Atatürk dedirtir. Ve öyle enteresandır ki zor olmasına rağmen söyler çocuklar. Hatta annem tekerleme haline getirir "En büyük Türk Atatürk" diye. Öyle öper ki söyleyen çocukları, çocuklar da mutlu olup tekrar tekrar söylerler..

Kısacası ailece hassasızdır bu konuda..

Sayesinde özgür bir kadınım derim hep. Başım dik, kimseye muhtaç olmadan yaşayan, haklarım olan bir kadın..

Belki daha önce yayınladım, hatırlamıyorum ama kadınlarla olan fotoğraflarına ayrı bayılırım Atam'ın.. 

Derler ki çapkınmış.. Yaşasaydı peşinde olan kadınlardan biri olacağıma göre çapkın olmak onun suçu mu :)

Vals yapan fotoğrafı da 2. sırada gelir.. Ama en beğendiğim fotoğrafı bu yukarıdaki...

ne yazsam anlatamam ki hislerimi..

bıraktığın her şeyin bekçisi olacağım gücüm yettiğince...