klasiktir
E-5 cepheli evimizde, tül-pencere sonuna kadar açılır,
bayrak zaten asılıdır
tv açıktır
annem ve ben hem ağlarız, hem tv'ye bakarız, hem yoldan geçen araçların durmayanlarına kızarız, duranlara aferin deriz,
hatta durup, araçtan inip saygı duruşunda bulunanlara yükses sesle, duyacakları şekilde pencereden uzanarak aferin size diye bağırır annem
çok yoğun yaşarız
ağlarız
ah keşke ahhh deriz
bi kerecik görebilseydik deriz
o Dolmabahçe'deki yatağın başucunda duran askere bakarız, onun gözyaşlarını görüp onunla birlikte ağlarız
9'u 10 geçer
bitti işte bak der annem, bu kadar, unuttu bile herkes der
sen sakın untuma e mi kızım der
anneee derim
biliyorum biliyorum, ben yine de söyleyeyim der
5 yorum:
Çocukluğumdan beri hayalimdir keşke bir kere görebilseydim bir kere konuşabilseydim diye..
galiba hepimizin hayali Yıldızcım :)
Gittikçe azınlık mı oluyoruz diyorum bazen :(
bazen ben de acaba mı diyorum üzülüyorum ama sonra,
bugün sen varsın yarın Tibet diyorum, bugün ben varım olursa ileride yarın çocuğum olacak diyorum
ümidim var :)
ne güzel yazmış bebeğim benim :(
Yorum Gönder