ben, euro, muavin, atm, nakit, ytl, yol parası...........

aşağıda okuyacağınız yazıya lütfen gerizekalı diye yorum yapmayınız :))))

tamam bazen unutkan olabiliyorum, napalım :p

perşembe akşamı sevgiliyle buluştuk ya hani, Gamze'ye kaban aldık (bu arada çok güzel olmuş üstüne, ayrıca Gamze de beğenmiş, sevindim)
kabanı ben kredi kartımla ödedim, sevgili de bana parayı nakit verdi
sonra ben eve dönerken sevgili şu dövizleri de bozdursaydım keşke dedi, bende bana verdiğin bu parayı al dedim, yok sen bana bu euroyu boz dedi, hatta karaborsa bozarım euro ne kadar falan dedim güldük, bendeki ytl ona, ondaki euro bana...

Bu arada yanımda nakit olmadığını biliyorum, bi atm bulup çekeceğim para, ama sevgili verdi ya, nasıl olsa param var diye hiç aklıma bile gelmiyor çekmek

ertesi akşam Onur'umun Dilek'e yatırdığı pırlanta yüzüğü almak için pırlantacıma gittim. (bu pırlantacıdan daha sonra bahsedeceğim, reklamlar) haliyle eve servisle dönmedim, atölyeden Yenibosna'ya otobüsle geldim, bindiğim bu otobüste akbil bastım ve kredimin bir sonraki araçta yetmeyeceğini gördüm, neyse dedim para veririm, sonra eve gideceğim otobüse bindim, özel halk otobüsüne..

olay da burada başladı
muavin bana doğru geldiğinde cüzdanımı açtım
baktım
baktım
biraz daha baktım
hem cüzdana hem muvanine
3-5 kuruş bozuklar ve eurolar var
aldım aralarından 10 euro
"ya kusura bakmayın, ben para çekmeyi unutmuşum bundan alabilir misiniz, Büyükçekmece" dedim
çocuk önce paraya baktı sonra bana
gülecek gülemiyor
ben gülünce o da gülmeye başladı, yok abla almayalım önemli değil dedi, yok lütfen alın, kusura bakmayın nolur dedim
bu sefer bizden olsun gerçekten önemli değil dedi
yok o zaman bi dakika tüm bozuk paraları vereyim dedim
cüzdanda, ceplerimde ne kadar bozuk para varsa topladım, çocuk saydı 0,90 ytl yeter gideceğiniz yere dedi tüm kibarlığıyla :))))))
yetmeyeceğini ikimizde biliyorduk

güleyim mi, utanayım mı, ağlayayım mı şaşırdım

neyse inerken tekrar teşekkür ettim, çocuk yine gülmeye başladı.
bu arada aracın hat numarasını ve plakasını aldım hemen
iyi ama zor bir müşteri olduğuma inanan ben, şikayet ve teşekkürü hiç ihmal etmem, (sayemde y k m de satış temsilcisi bir çocuk ayın personeli ödülü ve 1 maaş ikramiye kazanmıştı, çok ilgili diye 3-5 cümlelik bir teşekkür yazısı yazmıştım kasanın yanındaki deftere, lc w daki müdür yardımcısı ise genel müdürlüğe şikayetim üzerine özür dilemek için defalarca aramıştı)

dedim şimdi bu aracın bağlı olduğu ulaştırma kurumuna da bir teşekkür yazısı yazayım
hep şikayet yazacak değilim :)

bu olayda enteresan olan diğer bir konu, benim amcam da aynı hattaki otobüslerde şoför, yani desem ki amcamdan alın değil almak söylemezler bile ona

var mıdır acaba benim gibi 1,30 ytl olan ulaşım ücreti için euro ile ödeme yapmaya çalışan :)